Usługi dla samozatrudnionych ZZP - VOF

Biuro czynne jest od poniedzialku do piatku w godzinach od 9:00 do 17:30 - dane kontaktowe.

W holenderskim prawie podatkowym termin "bijtelling" odnosi się do dodatkowego dochodu, który jest doliczany do wynagrodzenia pracownika w związku z prywatnym używaniem firmowego samochodu. Jeżeli pracownik korzysta z samochodu służbowego do celów prywatnych i przejeżdża więcej niż 500 kilometrów rocznie, to jego prywatne użytkowanie tego samochodu jest traktowane jako forma wynagrodzenia.

Wysokość bijtelling zależy od wartości katalogowej samochodu i wynosi określony procent od tej wartości (najczęściej 22% dla większości samochodów, choć dla bardziej ekologicznych pojazdów, jak elektryczne, ten procent może być niższy). Kwota bijtelling jest doliczana do przychodu przedsiębiorcy i opodatkowana według obowiązującej stawki. 

Dodatkowe informacje na temat bijtelingu znajdziesz na naszym blogu.

Samozatrudniony ZZP (zelfstandige zonder personeel) w Holandii może podjąć pracę na etat, jednak istnieje kilka ważnych aspektów, które trzeba wziąć pod uwagę w kontekście przepisów podatkowych, ubezpieczeń społecznych i formalnego statusu.

1. Praca etatowa a status ZZP

ZZP może podjąć pracę na etat, czyli na podstawie standardowej umowy o pracę (arbeidsovereenkomst), jednocześnie prowadząc działalność gospodarczą jako samozatrudniony. Kluczowe jest tutaj to, że ZZP może łączyć działalność gospodarczą z pracą na etat, ale należy jasno oddzielić obie te formy działalności.

2. Konsekwencje podatkowe

• Dwa źródła dochodu: Osoba pracująca na etat i jednocześnie działająca jako ZZP ma dwa źródła dochodu, które muszą być odpowiednio rozliczane przed holenderskim urzędem skarbowym (Belastingdienst). Dochód z pracy na etat będzie rozliczany w oparciu o standardową umowę o pracę, natomiast dochód z działalności jako ZZP będzie podlegał zasadom dotyczącym samozatrudnionych.
• Ulgi dla ZZP: Jeżeli ZZP uzyskuje dochody z samozatrudnienia i jednocześnie pracuje na etat, nadal może korzystać z ulg podatkowych przysługujących samozatrudnionym, takich jak zelfstandigenaftrek (ulga dla samozatrudnionych), pod warunkiem spełnienia odpowiednich kryteriów, m.in. przepracowania minimalnej liczby godzin (1225 godzin rocznie) w działalności ZZP.
• Zasady dotyczące opodatkowania: Dochody z etatu będą opodatkowane w ramach systemu zatrudnienia na etat, a dochody z działalności ZZP będą opodatkowane jako dochód z działalności gospodarczej.

3. Ubezpieczenie społeczne i emerytury

• Praca na etat: Osoby pracujące na etat w Holandii są automatycznie ubezpieczone w ramach systemu zabezpieczeń społecznych, co obejmuje ubezpieczenia zdrowotne, na wypadek bezrobocia (WW), niezdolności do pracy (WIA) i emerytalne (AOW).
• ZZP: Samozatrudnieni nie są automatycznie objęci niektórymi ubezpieczeniami społecznymi, dlatego muszą samodzielnie zadbać o odpowiednie ubezpieczenia (np. ubezpieczenie zdrowotne czy niezdolności do pracy). Gdy ZZP jednocześnie pracuje na etat, może korzystać z tych ubezpieczeń przez etat, ale działalność ZZP nie będzie objęta tymi samymi świadczeniami.

4. Ryzyko pozornego samozatrudnienia

Pracując na etat i jednocześnie prowadząc działalność jako ZZP, ważne jest, aby relacja z klientami ZZP była zgodna z przepisami dotyczącymi samozatrudnienia. Holenderskie prawo (Wet DBA) ma na celu zapobieganie sytuacjom, w których samozatrudnieni faktycznie działają jak pracownicy etatowi, ale formalnie pozostają ZZP, aby uniknąć płacenia podatków i składek.

5. Praca na etat a inne formy umów

Jeśli ZZP wykonuje zlecenia dla swoich klientów, musi uważać, aby zlecenie nie przypominało typowego stosunku pracy. Jeśli jednak ZZP zdecyduje się na pełnoetatowe zatrudnienie u jednego z klientów, powinno to być formalnie zawarte w ramach umowy o pracę, aby uniknąć problemów z holenderskim urzędem skarbowym.

Podsumowanie:

ZZP może pracować na etat i jednocześnie prowadzić działalność gospodarczą, pod warunkiem przestrzegania zasad dotyczących opodatkowania, ubezpieczeń i oddzielenia obu źródeł dochodu. Ważne jest, aby nie mieszać tych form zatrudnienia i upewnić się, że samozatrudnienie nie zostanie zakwestionowane przez urząd skarbowy jako forma ukrytej umowy o pracę.

W Holandii istnieje możliwość uzyskania odroczenia płatności (uitstel van betaling) względem urzędu skarbowego (Belastingdienst), gdy osoba prywatna lub firma nie jest w stanie zapłacić należnych podatków w terminie. Urząd skarbowy oferuje różne formy odroczenia w zależności od sytuacji podatnika i rodzaju zadłużenia. Oto szczegółowe informacje o możliwościach uzyskania odroczenia płatności w Holandii:

1. Rodzaje odroczenia płatności:

a) Odroczenie standardowe

Jeśli podatnik nie jest w stanie zapłacić należnych podatków w terminie, może wystąpić o standardowe odroczenie płatności. W tym przypadku Belastingdienst zazwyczaj udziela odroczenia na okres do czterech miesięcy.

• Wymagania: Podatnik musi złożyć wniosek o odroczenie i uzasadnić swoją sytuację finansową.
• Proces: Wniosek można złożyć online przez portal urzędu skarbowego lub wysłać pisemnie.

b) Odroczenie na dłuższy okres (langer uitstel van betaling)

Jeśli podatnik potrzebuje więcej czasu niż cztery miesiące na uregulowanie należności, może wnioskować o dłuższe odroczenie płatności.

• Wymagania: Potrzebna będzie bardziej szczegółowa dokumentacja finansowa, która pokaże, że podatnik nie jest w stanie zapłacić, ale jest w stanie uregulować należności w dłuższym okresie. Może być również wymagane przedstawienie planu spłat ratalnych.
• Gwarancje: Belastingdienst może wymagać dodatkowych zabezpieczeń (np. gwarancji bankowej) w przypadku większych kwot.

c) Odroczenie dla firm i samozatrudnionych (ZZP)

Firmy oraz samozatrudnieni (ZZP) mogą również wnioskować o odroczenie płatności podatkowych. W związku z pandemią COVID-19 wprowadzono specjalne ulgi podatkowe i możliwości odroczenia płatności, ale te środki mogą ulec zmianie po ustabilizowaniu sytuacji.

• Wymagania: Firma musi przedstawić aktualne dane finansowe, takie jak bilans, rachunek zysków i strat oraz prognozy finansowe.

2. Odroczenie płatności VAT i podatków od wynagrodzeń (btw en loonheffingen)

W przypadku podatków takich jak VAT (btw) oraz podatków od wynagrodzeń (loonheffingen), Belastingdienst oferuje możliwość odroczenia płatności w szczególnych przypadkach. Firmy, które mają problemy z płynnością finansową, mogą ubiegać się o odroczenie, ale muszą udowodnić, że są w stanie w przyszłości spłacić zaległości.

3. Plan spłat ratalnych (betalingsregeling)

Jeśli podatnik lub firma nie może zapłacić należnych podatków jednorazowo, urząd skarbowy może zgodzić się na spłatę w ratach. Plan spłat ratalnych jest zazwyczaj oferowany na okres do 12 miesięcy, ale może być dostosowany do sytuacji finansowej podatnika.

• Wymagania: Podatnik musi przedstawić szczegółowe informacje o swojej sytuacji finansowej, aby Belastingdienst mógł ocenić jego zdolność do spłat w ratach.
• Odsetki: W przypadku rozłożenia płatności na raty, urząd skarbowy nalicza odsetki za zwłokę (invorderingsrente), które mogą wynosić do 7%.

4. Odroczenie w przypadku sytuacji wyjątkowych (bijzonder uitstel van betaling)

W sytuacjach nadzwyczajnych, takich jak pandemia COVID-19, Belastingdienst może zaoferować specjalne formy odroczenia płatności. W czasie kryzysu podatnicy, w tym firmy, mogli ubiegać się o odroczenie płatności na dłuższy czas, a warunki były bardziej elastyczne. Podobne mechanizmy mogą być dostępne w przyszłości w przypadku innych sytuacji kryzysowych.

5. Konsekwencje nieuregulowania płatności

Jeżeli podatnik nie ubiega się o odroczenie i nie zapłaci należnych podatków, Belastingdienst może nałożyć karę za zwłokę (boete), naliczać odsetki za zaległości oraz podjąć działania egzekucyjne, takie jak zajęcie mienia lub kont bankowych.

Podsumowanie:

Odroczenie płatności w Holandii jest możliwe w wielu sytuacjach, zarówno dla osób prywatnych, jak i firm. Najważniejsze jest wczesne skontaktowanie się z urzędem skarbowym, przedstawienie swojej sytuacji finansowej i złożenie odpowiedniego wniosku. Dostępne są różne formy odroczenia, w tym spłaty ratalne i specjalne odroczenia w sytuacjach kryzysowych. Jednakże każda forma odroczenia wiąże się z koniecznością naliczania odsetek za zwłokę.

Wet DBA (Deregulering Beoordeling Arbeidsrelaties) to holenderska ustawa dotycząca relacji pracy i samozatrudnienia, która została wprowadzona w 2016 roku. Celem tej ustawy było zastąpienie wcześniejszych przepisów (VAR – Verklaring arbeidsrelatie) i uregulowanie kwestii związanych z fałszywym samozatrudnieniem (czyli sytuacjami, w których osoba formalnie działa jako samozatrudniona, ale w rzeczywistości jej stosunek pracy przypomina pracę etatową).

Najważniejsze założenia Wet DBA:

1. Relacja pracy: Wet DBA określa, że jeśli relacja między samozatrudnionym a zleceniodawcą przypomina stosunek pracy (np. są ustalone godziny pracy, samozatrudniony działa pod nadzorem i na polecenie zleceniodawcy), to nawet jeśli formalnie podpisana jest umowa jako ZZP (samozatrudniony), relacja ta może zostać uznana za stosunek pracy. To oznacza, że zleceniodawca może być zobowiązany do opłacenia składek na ubezpieczenie społeczne oraz podatki, tak jak w przypadku zatrudnienia na etat.

2. Modelowe umowy: W ramach Wet DBA przedsiębiorcy i samozatrudnieni mogą korzystać z modelowych umów, które zostały zatwierdzone przez holenderski urząd skarbowy (Belastingdienst). Te umowy pozwalają jednoznacznie określić, czy współpraca mieści się w ramach samozatrudnienia, czy też jest bliższa standardowemu zatrudnieniu. Jeżeli strony korzystają z takiej umowy i działają zgodnie z jej zapisami, nie muszą obawiać się kontroli.

3. Zasada swobody: Jednym z kluczowych aspektów w ocenie relacji jest stopień swobody, jaką samozatrudniony ma w wykonywaniu pracy. Jeśli zleceniodawca ma duży wpływ na sposób wykonywania pracy, np. określa godziny pracy lub wydaje bezpośrednie polecenia, relacja może zostać uznana za stosunek pracy.

4. Odpowiedzialność zleceniodawcy: W ramach Wet DBA zleceniodawca (klient) jest współodpowiedzialny za prawidłową kwalifikację relacji pracy. To oznacza, że jeśli holenderski urząd skarbowy stwierdzi, że relacja między zleceniodawcą a samozatrudnionym nie spełnia wymogów samozatrudnienia, zleceniodawca będzie zobowiązany do zapłaty zaległych podatków i składek ubezpieczeniowych.

5. Podsumowanie: Wet DBA to ustawa, która ma na celu wyeliminowanie fałszywego samozatrudnienia i zapewnienie, że relacje między zleceniobiorcą a zleceniodawcą są właściwie kwalifikowane jako samozatrudnienie lub stosunek pracy. Odpowiednie stosowanie przepisów ustawy wymaga korzystania z zatwierdzonych umów modelowych lub innych form umów, które jasno określają status współpracy.

W kwestii leasingu samochodowego w Holandii, decyzja o wyborze leasingu prywatnego lub firmowego zależy od kilku czynników związanych z Twoją sytuacją osobistą oraz charakterem działalności gospodarczej. Oto kilka punktów, które mogą pomóc w podjęciu decyzji:

1. Leasing firmowy:

Zalety:

• Koszty uzyskania przychodu: Opłaty związane z leasingiem firmowym (raty leasingowe, koszty eksploatacyjne, ubezpieczenia) mogą być wliczone w koszty prowadzenia działalności, co zmniejsza podatek dochodowy.
• VAT: Możliwość odliczenia podatku VAT od rat leasingowych oraz kosztów eksploatacyjnych (np. paliwa), jeśli samochód jest używany wyłącznie do celów firmowych.
• Bezpieczeństwo finansowe firmy: Możesz nabyć pojazd bez konieczności płacenia dużej sumy na początku, co pozwala na lepszą płynność finansową.

Wady:

• Korzystanie prywatne: Jeśli samochód firmowy jest wykorzystywany także prywatnie, musisz uwzględnić tzw. „bijtelling” – dodatkowy podatek od użytkowania pojazdu do celów prywatnych, który może wynosić 22% wartości katalogowej samochodu.
• Obowiązki administracyjne: Prowadzenie dokładnej ewidencji, aby rozliczyć użytkowanie samochodu do celów służbowych i prywatnych.

2. Leasing prywatny:

Zalety:

• Brak „bijtelling”: Jeśli samochód jest leasingowany prywatnie, nie musisz się martwić dodatkowym podatkiem od prywatnego użytkowania pojazdu.
• Elastyczność: Samochód leasingowany prywatnie może być używany zarówno do celów prywatnych, jak i służbowych bez skomplikowanej ewidencji.

Wady:

• Brak odliczeń podatkowych: Nie możesz odliczyć kosztów leasingu prywatnego od podatku dochodowego ani VAT-u. Całe koszty leasingu będą opłacane z Twoich prywatnych środków.
• Brak korzyści z działalności gospodarczej: Koszty leasingu nie zmniejszają podstawy opodatkowania Twojej działalności, co może być mniej korzystne finansowo.

Kiedy wybrać leasing firmowy:

• Kiedy samochód będzie głównie wykorzystywany do celów biznesowych.
• Kiedy chcesz skorzystać z możliwości odliczenia VAT i kosztów eksploatacyjnych.
• Gdy zależy Ci na lepszym zarządzaniu finansami firmy poprzez wliczenie leasingu w koszty.

Kiedy wybrać leasing prywatny:

• Kiedy samochód będzie w dużym stopniu wykorzystywany do celów prywatnych.
• Gdy chcesz uniknąć „bijtelling” i dodatkowych formalności związanych z ewidencją przebiegu.

W Holandii przedsiębiorcy mogą korzystać z różnych ulg podatkowych, które pomagają obniżyć ich zobowiązania podatkowe. Oto niektóre z najważniejszych ulg podatkowych dla przedsiębiorców:

1. Zelfstandigenaftrek (Ulga dla samozatrudnionych): Jest to ulga przysługująca przedsiębiorcom, którzy spełniają tzw. urencriterium (kryterium godzinowe), czyli pracują minimum 1 225 godzin rocznie w swojej firmie. Kwota tej ulgi na rok 2024 wynosi około 3 750 EUR.

2. Startersaftrek (Ulga dla nowych przedsiębiorców): Przedsiębiorcy, którzy zaczynają swoją działalność, mogą skorzystać z dodatkowej ulgi przez pierwsze trzy lata działalności. Ulga ta jest dodawana do zelfstandigenaftrek i wynosi około 2 123 EUR.

3. MKB-winstvrijstelling (Zwolnienie dochodów MŚP): Jest to zwolnienie z podatku dla małych i średnich przedsiębiorstw. Przedsiębiorcy mogą odliczyć 12,7% swojego zysku po uwzględnieniu ulg takich jak zelfstandigenaftrek.

4. Investeringsaftrek (Ulgi inwestycyjne): Istnieją różne rodzaje ulg inwestycyjnych, które pozwalają na odliczenie części kosztów inwestycji od podatku, w tym:

   • Kleinschaligheidsinvesteringsaftrek (Ulga na drobne inwestycje): dla inwestycji między 2 600 a 353 973 EUR.
   • Energie-investeringsaftrek (Ulga na inwestycje energetyczne): dla inwestycji, które poprawiają efektywność energetyczną.
   • Milieu-investeringsaftrek (Ulga na inwestycje ekologiczne): dla inwestycji mających na celu ochronę środowiska.

5. FOR (Fiscale Oudedagsreserve): Przedsiębiorcy mogą rezerwować część swojego zysku na przyszłe emerytury, co pozwala na odroczenie opodatkowania tej części dochodu.

6. Research & Development Aftrek (Ulga badawczo-rozwojowa): Przedsiębiorcy inwestujący w badania i rozwój mogą skorzystać z ulgi na koszty związane z innowacjami.

Te ulgi mogą znacznie zmniejszyć obciążenie podatkowe przedsiębiorców w Holandii, pod warunkiem, że spełniają oni określone warunki.

Czas oczekiwania na decyzję z urzędu skarbowego (Belastingdienst) w Holandii może się różnić w zależności od rodzaju sprawy i obciążenia pracą w danym okresie. W przypadku decyzji dotyczących zakładania działalności gospodarczej, oczekiwanie na rejestrację może trwać od kilku dni do kilku tygodni, jednak:

1. Decyzje dotyczące podatku VAT – zazwyczaj podejmowane są w ciągu 4–6 tygodni od rejestracji.
2. Decyzje dotyczące podatku dochodowego – jeśli złożyłaś wniosek lub deklarację, odpowiedź może nadejść w ciągu kilku miesięcy.
3. Korekty podatkowe i odwołania – czas oczekiwania na decyzję może trwać dłużej, nawet do 6 miesięcy lub więcej, w zależności od złożoności sprawy.

Jeśli masz konkretne pytanie dotyczące swojej sytuacji, możesz również skontaktować się z Belastingdienst, aby uzyskać dokładniejszą informację o statusie sprawy.

W Holandii przedsiębiorcy mogą odliczyć od dochodu różne rodzaje kosztów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Aby koszty były uznane za dopuszczalne, muszą być bezpośrednio związane z działalnością firmy. Oto niektóre z kosztów, które można podpiąć pod koszty przedsiębiorcy:

1. Koszty operacyjne:

   • Materiały biurowe, narzędzia pracy, komputery, oprogramowanie.
   • Koszty wynajmu biura lub magazynu.
   • Rachunki za prąd, wodę, internet oraz inne media związane z działalnością.

2. Koszty transportu:

   • Koszty paliwa, parkowania, ubezpieczenia i amortyzacji pojazdu używanego w działalności.
   • Koszty leasingu pojazdu.
   • Koszty podróży służbowych, w tym bilety lotnicze, kolejowe, opłaty za hotele itp.

3. Koszty marketingowe i reklamowe:

   • Reklama (online i offline), materiały promocyjne.
   • Udział w targach i eventach branżowych.

4. Koszty usług zewnętrznych:

   • Koszty wynajmu księgowego, prawnika, doradców biznesowych.
   • Usługi informatyczne i inne związane z działalnością.

5. Koszty zatrudnienia:

   • Wynagrodzenia pracowników.
   • Składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne pracowników.
   • Szkolenia i rozwój zawodowy.

6. Koszty amortyzacji:

   • Odpisy amortyzacyjne na środki trwałe, takie jak maszyny, sprzęt czy pojazdy.

7. Koszty finansowe:

   • Odsetki od kredytów zaciągniętych na potrzeby firmy.
   • Koszty prowadzenia konta bankowego oraz inne opłaty związane z działalnością.

8. Koszty związane z edukacją i rozwojem:

   • Koszty szkoleń i kursów, które mają bezpośrednie zastosowanie w prowadzeniu działalności.

9. Koszty ubezpieczeń:

   • Ubezpieczenia związane z działalnością, takie jak ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej (aansprakelijkheidsverzekering).

Warto pamiętać, że koszty muszą być odpowiednio udokumentowane (faktury, paragony) i wykazane w księgowości. Aby upewnić się, że wszystkie koszty są prawidłowo zaklasyfikowane, warto skonsultować się z księgowym lub doradcą podatkowym.