Dienstverlening ZZP - VOF

Het kantoor is geopend van maandag tot en met vrijdag van 9:00 tot 17:30 - contactgegevens.

In het Nederlandse belastingrecht verwijst de term "bijtelling" naar het extra inkomen dat wordt opgeteld bij het salaris van een werknemer vanwege het privégebruik van een bedrijfsauto. Als een werknemer een bedrijfsauto voor privédoeleinden gebruikt en meer dan 500 kilometer per jaar rijdt, wordt dit privégebruik van de auto beschouwd als een vorm van inkomen.

De hoogte van de bijtelling is afhankelijk van de cataloguswaarde van de auto en bedraagt een bepaald percentage van deze waarde (meestal 22% voor de meeste auto's, hoewel dit percentage lager kan zijn voor milieuvriendelijke voertuigen, zoals elektrische auto's). Het bedrag van de bijtelling wordt bij het inkomen van de werknemer opgeteld en belast volgens het geldende belastingtarief.

Meer informatie over de bijtelling vind je op onze

blogu.

Een zelfstandige zonder personeel (ZZP'er) in Nederland kan in loondienst werken, maar er zijn enkele belangrijke aandachtspunten met betrekking tot belastingregels, sociale verzekeringen en formele status.

1. Loondienst en ZZP-status

Een ZZP'er kan in loondienst gaan, dus op basis van een standaard arbeidsovereenkomst (arbeidsovereenkomst), terwijl hij of zij tegelijkertijd een eigen bedrijf blijft runnen als zelfstandige. Het is belangrijk om beide vormen van werk duidelijk van elkaar te scheiden.

2. Fiscale gevolgen

Twee inkomstenbronnen: Iemand die in loondienst werkt en tegelijkertijd als ZZP'er actief is, heeft twee inkomstenbronnen die afzonderlijk moeten worden opgegeven bij de Belastingdienst. Het inkomen uit loondienst wordt belast volgens de regels van loondienst, terwijl het inkomen uit ZZP-werk onder de regels voor zelfstandigen valt.

Belastingvoordelen voor ZZP'ers: Als een ZZP'er inkomsten uit zelfstandigheid heeft en tegelijk in loondienst werkt, kan hij of zij nog steeds gebruikmaken van belastingvoordelen zoals de zelfstandigenaftrek, mits aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan, zoals het minimaal aantal gewerkte uren (1225 uur per jaar) voor de ZZP-activiteiten.

Belastingregels: Inkomsten uit loondienst worden belast volgens het systeem van loondienst, terwijl inkomsten uit ZZP-activiteiten worden belast als winst uit onderneming.

3. Sociale verzekeringen en pensioen

Loondienst: Mensen in loondienst in Nederland zijn automatisch verzekerd in het sociale zekerheidsstelsel, waaronder ziektekostenverzekeringen, werkloosheidsuitkeringen (WW), arbeidsongeschiktheidsverzekeringen (WIA) en pensioen (AOW). ZZP'er: Zelfstandigen vallen niet automatisch onder sommige sociale verzekeringen, dus ze moeten zelf zorgen voor de juiste verzekeringen (bijvoorbeeld voor arbeidsongeschiktheid of ziektekosten). Als een ZZP'er ook in loondienst werkt, kan hij of zij profiteren van deze verzekeringen via de baan in loondienst, maar de ZZP-activiteiten vallen niet onder dezelfde voorzieningen.

4. Risico van schijnzelfstandigheid

Bij het combineren van loondienst en ZZP-werk is het belangrijk dat de relatie met klanten van de ZZP'er voldoet aan de regels voor zelfstandigheid. De Nederlandse Wet DBA is bedoeld om situaties te voorkomen waarin zelfstandigen feitelijk als werknemers werken, maar formeel als ZZP'er blijven om belasting en premies te vermijden.

5. Loondienst en andere contractvormen

Als een ZZP'er opdrachten uitvoert voor klanten, moet hij of zij ervoor zorgen dat de opdracht niet lijkt op een standaard werkrelatie. Als een ZZP'er besluit om fulltime in dienst te treden bij één van zijn klanten, moet dit formeel worden vastgelegd in een arbeidsovereenkomst om problemen met de Belastingdienst te voorkomen.

Samenvatting:

Een ZZP'er kan in loondienst werken en tegelijkertijd een onderneming runnen, mits de regels voor belasting, verzekeringen en het scheiden van beide inkomstenbronnen worden nageleefd. Het is belangrijk om deze vormen van werk niet te vermengen en ervoor te zorgen dat het ZZP-schap niet door de Belastingdienst wordt beschouwd als verkapte loondienst.

In Nederland is er de mogelijkheid om uitstel van betaling te krijgen van de Belastingdienst wanneer een particulier of bedrijf niet in staat is om de verschuldigde belastingen op tijd te betalen. De Belastingdienst biedt verschillende vormen van uitstel aan, afhankelijk van de situatie van de belastingplichtige en het soort schuld. Hier zijn gedetailleerde informatie over de mogelijkheden voor uitstel van betaling in Nederland:

1. Soorten uitstel van betaling:

a) Standaard uitstel van betaling
Als een belastingplichtige niet in staat is om de verschuldigde belasting op tijd te betalen, kan hij standaard uitstel van betaling aanvragen. In dit geval verleent de Belastingdienst doorgaans uitstel voor een periode van maximaal vier maanden.

Vereisten: De belastingplichtige moet een aanvraag voor uitstel indienen en zijn financiële situatie toelichten.
Proces: De aanvraag kan online worden ingediend via het portaal van de Belastingdienst of schriftelijk worden verzonden.

b) Uitstel voor een langere periode (langer uitstel van betaling)
Als de belastingplichtige meer tijd nodig heeft dan vier maanden om de schuld af te lossen, kan hij langer uitstel van betaling aanvragen.

Vereisten: Er is een meer gedetailleerde financiële documentatie nodig om aan te tonen dat de belastingplichtige niet in staat is om direct te betalen, maar wel in staat is om de schuld op termijn af te lossen. Mogelijk moet er ook een afbetalingsplan worden ingediend.
Zekerheden: De Belastingdienst kan extra zekerheden vragen (bijv. een bankgarantie) bij hogere bedragen.

c) Uitstel voor bedrijven en zelfstandigen (ZZP)
Bedrijven en zelfstandigen (ZZP) kunnen ook uitstel van belastingbetaling aanvragen. Tijdens de COVID-19 pandemie zijn er speciale belastingvoordelen en uitstelmogelijkheden ingevoerd, maar deze maatregelen kunnen veranderen naarmate de situatie stabiliseert.

Vereisten: Het bedrijf moet actuele financiële gegevens indienen, zoals een balans, winst- en verliesrekening en financiële prognoses.

2. Uitstel van betaling van btw en loonheffingen
   Voor belastingen zoals btw en loonheffingen biedt de Belastingdienst in specifieke gevallen uitstel van betaling. Bedrijven die te maken hebben met liquiditeitsproblemen kunnen om uitstel vragen, maar moeten kunnen aantonen dat ze in de toekomst in staat zijn de schuld af te lossen.

3. Betalingsregeling (betalingsregeling)
   Als een belastingplichtige of bedrijf niet in staat is om de verschuldigde belasting in één keer te betalen, kan de Belastingdienst akkoord gaan met betaling in termijnen. Een betalingsregeling wordt meestal aangeboden voor een periode van maximaal 12 maanden, maar kan worden aangepast aan de financiële situatie van de belastingplichtige.

Vereisten: De belastingplichtige moet gedetailleerde informatie verstrekken over zijn financiële situatie, zodat de Belastingdienst zijn vermogen om in termijnen te betalen kan beoordelen.
Rente: In geval van een betalingsregeling rekent de Belastingdienst invorderingsrente, die kan oplopen tot 7%.

4. Uitstel in bijzondere situaties (bijzonder uitstel van betaling)
   In uitzonderlijke situaties, zoals de COVID-19 pandemie, kan de Belastingdienst speciale vormen van uitstel van betaling aanbieden. Tijdens de crisis konden belastingplichtigen, inclusief bedrijven, voor langere tijd uitstel van betaling aanvragen en waren de voorwaarden soepeler. Vergelijkbare regelingen kunnen in de toekomst beschikbaar zijn bij andere crisissituaties.

5. Gevolgen van het niet betalen
   Als een belastingplichtige geen uitstel aanvraagt en de verschuldigde belasting niet betaalt, kan de Belastingdienst een boete opleggen voor te late betaling, invorderingsrente in rekening brengen en incassomaatregelen nemen, zoals beslaglegging op eigendommen of bankrekeningen.

Samenvatting:
Uitstel van betaling in Nederland is mogelijk in veel situaties, zowel voor particulieren als voor bedrijven. Het is belangrijk om vroegtijdig contact op te nemen met de Belastingdienst, de financiële situatie duidelijk te maken en een passende aanvraag in te dienen. Er zijn verschillende vormen van uitstel beschikbaar, waaronder afbetalingsregelingen en speciale uitstelmogelijkheden bij crisissituaties. Houd er echter rekening mee dat elke vorm van uitstel gepaard gaat met invorderingsrente.

De DBA-wet (Wet Deregulering Beoordeling Arbeidsrelaties) in Nederland is ingevoerd om de relatie tussen zelfstandigen zonder personeel (ZZP'ers) en hun opdrachtgevers te reguleren. Het belangrijkste doel van deze wet is om het verschijnsel van schijnzelfstandigheid tegen te gaan, waarbij zelfstandigen eigenlijk werken als vaste werknemers, maar formeel ZZP'er blijven om hogere belastingen en premies te vermijden. Hieronder staan de belangrijkste bepalingen van de DBA-wet:

1. Afschaffing van de VAR (Verklaring Arbeidsrelatie)

De wet vervangt het systeem van de VAR-verklaring. Voor de invoering van de DBA-wet konden zelfstandigen een VAR-verklaring gebruiken om hun status te bepalen en opdrachtgevers gerust te stellen dat er geen risico op schijnzelfstandigheid was. De DBA-wet heeft dit systeem afgeschaft, wat ZZP'ers en opdrachtgevers dwingt om de aard van hun relatie nauwkeuriger te beoordelen.

2. Modelovereenkomsten

Om het risico te vermijden dat een zakelijke relatie als een arbeidsovereenkomst wordt beschouwd, kunnen opdrachtgevers en zelfstandigen gebruikmaken van modelovereenkomsten die door de Belastingdienst zijn opgesteld. Deze overeenkomsten leggen duidelijk vast dat de ZZP'er onafhankelijk werkt en niet als werknemer. Het gebruik van een modelovereenkomst is niet verplicht, maar het geeft zekerheid dat de relatie niet als dienstverband wordt gezien, mits de overeenkomst correct wordt nageleefd.

3. Verantwoordelijkheid van de opdrachtgever en zelfstandige

In tegenstelling tot het eerdere VAR-systeem, waarbij de verantwoordelijkheid grotendeels bij de zelfstandige lag, legt de DBA-wet een gezamenlijke verantwoordelijkheid op zowel de opdrachtgever als de ZZP'er om de aard van de samenwerking correct vast te stellen. Als de relatie als een arbeidsovereenkomst wordt beschouwd, is de opdrachtgever verantwoordelijk voor het afdragen van sociale premies en andere werkgerelateerde kosten.

4. Beoordeling van de relatie tussen opdrachtgever en ZZP'er

Om te bepalen of de relatie tussen een ZZP'er en een opdrachtgever daadwerkelijk een zakelijke samenwerking is, houdt de DBA-wet rekening met de volgende criteria:

• Onafhankelijkheid: De ZZP'er moet autonomie hebben in de uitvoering van het werk en de wijze waarop dit wordt uitgevoerd.
• Instructies en toezicht: Als de opdrachtgever gedetailleerde instructies geeft en de ZZP'er onder strikt toezicht werkt, kan de relatie worden gezien als een arbeidsovereenkomst.
• Tijdverplichtingen: Als de ZZP'er vaste werktijden en verantwoordelijkheden heeft die lijken op die van vaste werknemers, kan dit wijzen op een dienstverband.
• Verplichtingen ten opzichte van klanten: De ZZP'er moet de mogelijkheid hebben om andere opdrachten en klanten aan te nemen, wat wijst op zijn onafhankelijkheid.

5. Financiële risico's

Als de relatie tussen opdrachtgever en zelfstandige onjuist wordt geclassificeerd, kunnen beide partijen financieel aansprakelijk worden gesteld. De opdrachtgever kan verplicht worden om achterstallige sociale premies en belastingen te betalen als de samenwerking als een arbeidsovereenkomst wordt gezien.

6. Geen formele definitie van schijnzelfstandigheid

Hoewel de DBA-wet gericht is op het bestrijden van schijnzelfstandigheid, bevat de wet geen eenduidige definitie van dit begrip. Het belangrijkste is echter dat de samenwerking daadwerkelijk een zakelijke relatie is, en niet een verkapte arbeidsovereenkomst.

7. Overgangsperiode en controles

Na de invoering van de DBA-wet werd een overgangsperiode ingesteld, zodat bedrijven en zelfstandigen hun werkwijze konden aanpassen. In deze periode werden geen boetes opgelegd voor onjuiste classificatie van zakelijke relaties, maar inmiddels zijn de controles strenger geworden.

Samenvatting:

De DBA-wet legt de verantwoordelijkheid bij zowel opdrachtgevers als ZZP'ers om de aard van hun samenwerking te beoordelen en gebruik te maken van de juiste overeenkomsten die duidelijk maken dat de zelfstandige onafhankelijk werkt. Het belangrijkste doel is om schijnzelfstandigheid uit te bannen en ervoor te zorgen dat zelfstandigen daadwerkelijk als ondernemers werken en niet als verkapte werknemers.

Met betrekking tot autolease in Nederland hangt de keuze tussen privélease of zakelijke lease af van verschillende factoren die verband houden met je persoonlijke situatie en de aard van je onderneming. Hier zijn enkele punten die je kunnen helpen bij het nemen van een beslissing:

1. Zakelijke lease:

Voordelen:

• Aftrekbare kosten: De kosten die verband houden met zakelijke lease (leasebetalingen, exploitatiekosten, verzekeringen) kunnen worden afgetrokken als bedrijfskosten, wat je inkomstenbelasting verlaagt.
• BTW: Mogelijkheid om de btw op leasebetalingen en exploitatiekosten (bijvoorbeeld brandstof) af te trekken, mits de auto uitsluitend voor zakelijke doeleinden wordt gebruikt.
• Bedrijfsliquiditeit: Je kunt een voertuig aanschaffen zonder een grote som geld vooraf te betalen, wat de cashflow van je bedrijf ten goede komt.

Nadelen:

• Privégebruik: Als de zakelijke auto ook privé wordt gebruikt, moet je rekening houden met de zogenaamde "bijtelling" – een extra belasting op privégebruik van de auto, die 22% van de cataloguswaarde van de auto kan bedragen.
• Administratieve verplichtingen: Het bijhouden van een nauwkeurige administratie om zakelijk en privégebruik van de auto te kunnen verantwoorden.

2. Privélease:

Voordelen:

• Geen bijtelling: Als de auto privé wordt geleased, hoef je je geen zorgen te maken over extra belasting voor privégebruik.
• Flexibiliteit: Een privégeleasede auto kan zowel voor privé- als zakelijke doeleinden worden gebruikt zonder dat je een uitgebreide administratie hoeft bij te houden.

Nadelen:

• Geen belastingaftrek: Je kunt de kosten van privélease niet aftrekken van je inkomstenbelasting en ook de btw niet terugvorderen. Alle leasekosten worden betaald uit je privévermogen.
• Geen bedrijfsvoordeel: De leasekosten verlagen niet de belastbare winst van je bedrijf, wat financieel minder gunstig kan zijn.

Wanneer kiezen voor zakelijke lease:

• Wanneer de auto voornamelijk voor zakelijke doeleinden wordt gebruikt.
• Wanneer je wilt profiteren van btw-teruggave en het aftrekken van exploitatiekosten.
• Wanneer je de financiële situatie van je bedrijf wilt verbeteren door de lease als bedrijfskosten op te voeren.

Wanneer kiezen voor privélease:

• Wanneer de auto grotendeels voor privégebruik zal worden gebruikt.
• Wanneer je de bijtelling en extra administratie rondom de kilometerregistratie wilt vermijden.

In Nederland kunnen ondernemers gebruikmaken van verschillende belastingvoordelen die helpen hun belastingverplichtingen te verlagen. Hier zijn enkele van de belangrijkste belastingvoordelen voor ondernemers:

1. Zelfstandigenaftrek: Dit is een aftrekpost voor ondernemers die voldoen aan het zogeheten urencriterium, wat betekent dat ze minimaal 1.225 uur per jaar in hun bedrijf werken. Het bedrag van deze aftrek voor 2024 is ongeveer € 3.750.

2. Startersaftrek: Ondernemers die hun bedrijf starten, kunnen in de eerste drie jaar van hun onderneming gebruikmaken van een aanvullende aftrek. Deze aftrek wordt opgeteld bij de zelfstandigenaftrek en bedraagt ongeveer € 2.123.

3. MKB-winstvrijstelling: Dit is een belastingvrijstelling voor het midden- en kleinbedrijf. Ondernemers kunnen 12,7% van hun winst vrijstellen van belasting, nadat aftrekposten zoals de zelfstandigenaftrek zijn toegepast.

4. Investeringsaftrek: Er zijn verschillende soorten investeringsaftrekken waarmee een deel van de investeringskosten van de belasting kan worden afgetrokken, waaronder:

   • Kleinschaligheidsinvesteringsaftrek: voor investeringen tussen € 2.600 en € 353.973.
   • Energie-investeringsaftrek: voor investeringen die de energie-efficiëntie verbeteren.
   • Milieu-investeringsaftrek: voor investeringen die gericht zijn op milieubescherming.

5. FOR (Fiscale Oudedagsreserve): Ondernemers kunnen een deel van hun winst reserveren voor toekomstige pensioenvoorzieningen, waardoor de belastingheffing over dat deel van het inkomen wordt uitgesteld.

6. Research & Development Aftrek (R&D aftrek): Ondernemers die investeren in onderzoek en ontwikkeling kunnen profiteren van een aftrek voor de kosten die verband houden met innovaties.

Deze aftrekposten kunnen de belastingdruk voor ondernemers in Nederland aanzienlijk verlagen, mits zij aan bepaalde voorwaarden voldoen.

De wachttijd voor een beslissing van de Belastingdienst in Nederland kan variëren, afhankelijk van het soort zaak en de werkdruk op dat moment. In het geval van beslissingen met betrekking tot het opzetten van een onderneming kan de registratie enkele dagen tot enkele weken duren, maar:

1. Beslissingen over btw – worden meestal binnen 4–6 weken na registratie genomen.
2. Beslissingen over inkomstenbelasting – als je een aanvraag of aangifte hebt ingediend, kan het enkele maanden duren voordat je antwoord krijgt.
3. Belastingcorrecties en bezwaren – de wachttijd voor een beslissing kan langer zijn, soms wel 6 maanden of meer, afhankelijk van de complexiteit van de zaak.

Als je een specifieke vraag hebt over jouw situatie, kun je ook contact opnemen met de Belastingdienst om meer precieze informatie te krijgen over de status van jouw zaak.

In Nederland kunnen ondernemers verschillende soorten kosten aftrekken die verband houden met het runnen van hun bedrijf. Om kosten aftrekbaar te maken, moeten ze direct gerelateerd zijn aan de bedrijfsactiviteiten. Hier zijn enkele kostenposten die onder de ondernemerskosten kunnen vallen:

1. Operationele kosten:

   • Kantoorbenodigdheden, werkhulpmiddelen, computers, software.
   • Huur van kantoorruimte of opslag.
   • Kosten voor elektriciteit, water, internet en andere nutsvoorzieningen die verband houden met het bedrijf.

2. Transportkosten:

   • Brandstofkosten, parkeerkosten, verzekering en afschrijving van voertuigen die in het bedrijf worden gebruikt.
   • Leasingskosten van voertuigen.
   • Reis- en verblijfkosten voor zakenreizen, zoals vliegtickets, treinkaartjes, hotelkosten, etc.

3. Marketing- en reclamekosten:

   • Reclame (online en offline), promotioneel materiaal.
   • Deelname aan beurzen en branche-evenementen.

4. Kosten voor externe diensten:

   • Kosten voor het inhuren van een accountant, advocaat of bedrijfsadviseurs.
   • IT-diensten en andere zakelijke diensten.

5. Personeelskosten:

   • Loon van werknemers.
   • Premies voor sociale verzekeringen en ziektekostenverzekeringen voor werknemers.
   • Training en professionele ontwikkeling.

6. Afschrijvingskosten:

   • Afschrijvingen op vaste activa zoals machines, apparatuur of voertuigen.

7. Financiële kosten:

   • Rente op leningen die voor het bedrijf zijn afgesloten.
   • Kosten voor het beheren van een zakelijke bankrekening en andere bedrijfsgerelateerde kosten.

8. Kosten voor onderwijs en ontwikkeling:

   • Kosten voor trainingen en cursussen die direct relevant zijn voor het bedrijf.

9. Verzekeringskosten:

   • Verzekeringen die verband houden met de bedrijfsactiviteiten, zoals een aansprakelijkheidsverzekering (aansprakelijkheidsverzekering).

Het is belangrijk om te onthouden dat alle kosten goed gedocumenteerd moeten zijn (facturen, bonnetjes) en correct moeten worden verwerkt in de boekhouding. Om er zeker van te zijn dat alle kosten correct worden geclassificeerd, is het raadzaam om een accountant of belastingadviseur te raadplegen.